Με μεγάλη σιγουριά βεβαιώνει, ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης, ότι το επόμενο έτος θα γίνουν 15.000 απολύσεις υπαλλήλων στο Δημόσιο, ικανοποιώντας έτσι τις απαιτήσεις της Τρόικας. Χαρακτηριστικά δήλωσε ότι «δεν είναι κάτι εύκολο οι απολύσεις στο Δημόσιο, αλλά η κυβέρνηση θα το αντέξει , η κοινωνία άντεξε με πολύ πόνο 1.000.000 απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, η χώρα έχει δεσμευτεί για 15.000 απολύσεις στο Δημόσιο μέχρι τα τέλη του 2014 που θα γίνουν, αλλά στη θέση τους θα προσληφθούν υπάλληλοι με συγκεκριμένα προσόντα μέσω ΑΣΕΠ".
Έντεχνα ό κ. Μητσοτάκης μειώνει τον αριθμό των ανέργων, μιλά για 1.000.000 ανέργους ενώ στη πραγματικότητα οι άνεργοι έχουν υπερβεί το 1.500.000. Στους νέους το ποσοστό ανεργίας έχει φτάσει στο εξωπραγματικό ποσοστό του 58% . Επικαλείται τους ανέργους του Ιδιωτικού τομέα, που η πολιτική που ασκείται δημιούργησε και συνεχώς αυξάνει, για να περάσει την άποψη ότι είναι δίκαιο και ηθικό να απολυθούν και εργαζόμενοι από το δημόσιο έτσι ώστε να μη παραπονούνται οι άνεργοι του Ιδιωτικού Τομέα. Δεν αισθάνεται την ανάγκη να πει κάτι για την απουσία πολιτικών που δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας και μειώνει την ανεργία. Επειδή γνωρίζει ότι οι νέες απολύσεις που ευαγγελίζεται , σε συνδυασμό με τις μειώσεις των εισοδημάτων , την αύξηση των φορολογικών βαρών θα οδηγήσει σε νέα ύφεση , σε κατάργηση και άλλων θέσεων εργασίας, σε νέα υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών.
Στο τέλος , για να θολώσει τα νερά, υπόσχεται και νέες προσλήψεις. Λες και δεν είναι γνωστό τι ισχύει για τις νέες προσλήψεις. Αλλά ο κ. Μητσοτάκης δεν αρκείται σε μια ανεκπλήρωτη υπόσχεση αλλά προβαίνει και σε άλλη απρέπεια, υποσχόμενος ότι οι νέες προσλήψεις, που δεν θα γίνουν, θα είναι μέσω ΑΣΕΠ. Έμμεσα αφήνει να εννοηθεί ότι οι απολυθέντες , αξίζουν την απόλυση, αφού η πρόσληψή τους ήταν καθαρά αποτέλεσμα πελατειακών σχέσεων. Ο κ. Υπουργός εμφανίζεται σαν τιμωρός ,σαν κάποιος που έρχεται να αποκαταστήσει τη δικαιοσύνη. Ακροβατώντας κρύβει την ευθύνη του πολιτικού συστήματος και δείχνει σαν υπεύθυνο τον πολίτη που εξέθρεψε τις πελατιακές σχέσεις. Είναι μια ποιο προχωρημένη θέση σε σχέση με εκείνη που λέει ότι "μαζί τα φάγαμε". Τούτη η θέση αθωώνει τους βασικούς υπεύθυνους και ρίχνει την ευθύνη στο πολίτη. Στη πραγματικότητα όμως εκείνο που συμβαίνει είναι να ρίχνει ποιο βαθιά το πολιτικό σύστημα στην ανυποληψία.
